Dr William Luther Pierce (11.09.1933 - 23.07.2002) - διαδικτυακή αρχειοθέτηση συνδέσμων -

 

«Εσείς που με ακούτε τώρα είστε τουλάχιστον εν μέρει ξύπνιοι. Γι' αυτό σας λέω: σκεφτείτε τι κάνετε στη ζωή σας. Σκεφτείτε την ευθύνη που έχετε απέναντι στα παιδιά σας και εγγόνια και δισέγγονα …

Σκεφτείτε την ευθύνη που έχετε απέναντι σε όλους αυτούς που ήρθαν πριν από εσάς και των οποίων οι θυσίες έκαναν τη ζωή σας δυνατή.

Και σκεφτείτε την ευθύνη σας απέναντι στον εαυτό σας, την ευθύνη σας να είστε ο καλύτερος άνθρωπος, ο πιο δίκαιος, ότι μπορείς να είσαι»

Διαδικτυακή αρχειοθέτηση συνδέσμων:

Άρθρο του Dr. Pierce: Οι εβραίοι και το λευκό δουλεμπόριο.

Dr. William Pierce «Η αυτοκτονία της Φυλής» «Βόρειον Σέλας» (6ο τεύχος - Ιούνιος 2001) από την αναμετάδοση της εκπομπής «American Dissident Voices, της 23ης Δεκεμβρίου 2000.

Dr. William Pierce «Στημένη Διεθνής Σκηνοθεσία και Ωμή Πραγματικότης» «Βόρειον Σέλας» (7ο τεύχος - Απρίλιος 2002)

Ίων Δραγούμης

«Ω έθνος μαργωμένο, πού είναι η περηφάνια σου;

Μην έχεις πεποίθηση σε κανένα, μήτε στους Μεγάλους ξένους της γης, μήτε στους Μεγάλους προγόνους σου, παρά μόνο στον εαυτό σου. Από κανένα μην περιμένεις τίποτε, παρά μόνον από τον  ε α υ τ ό  σου»

Muammar Qaddafi

«Δημιουργούν οι ίδιοι τον ιό και στη συνέχεια σας πουλάνε τα αντίδοτα, προσποιούνται ότι αφιερώνουν χρόνο για να βρουν την λύση ενώ την έχουν ήδη έτοιμη»

Μνήμη Στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή (1920 - † 28.01.2013)

 

Μια σπάνια φωτογραφία του Στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή για τους αναγνώστες μας από το αρχείο ενός Αυτόνομου συναγωνιστή

«Καμία συνδιαλλαγή με το αμαρτωλό καθεστώς» 

«Πας όστις είναι πολιτικός ή ακόμα και πολιτευόμενος δεν μπορεί να είναι φίλος δικός μου»

«Δεν μετανιώνω για όσα έγιναν γιατί είμαι Φασίστας»

«Εμείς δεν είμαστε φυλακισμένοι αλλά αιχμάλωτοι όχι των εχθρικών αλλά των φιλίων δυνάμεων που αυτομόλησαν στον εχθρό!»

«Oι Αξιωματικοί δεν ζητούν χάρη. Χάρη ζητούν όσοι έχουν αφεντικά. Εγώ δεν έχω αφεντικά, είμαι ελεύθερος. Τις ιδέες μου δεν μπορεί να τις φυλακίσει κανένας. Μόνον το φθαρτό κορμί μου. Στην Ελλάδα ουδεμία πατριωτική πράξις παραμένει ατιμώρητος»

«Είναι πιθανότερο να πέσει μαύρο χιόνι, ο ήλιος να βγει από τη δύση παρά να υπογράψω εγώ ένα παρόμοιο χαρτί»

«Το δικό μου αποφυλακιστήριο θα μου το καρφώσουν στο φέρετρο. Εγώ θα βγω από τη φυλακή με τους δικούς μου όρους, θα με δικαιώσουν, θα με αποκαταστήσουν. Από το 1974, μέχρι σήμερα, το δήλωσα εγγράφως ότι όλες οι κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν είναι παράνομες και δεν δέχομαι τις αποφάσεις τους»

«Τους φτύνω και τους περιφρονώ. Τους έχω γραμμένους κάτω από τις μπότες μου τις παλαιές. Χίλιες φορές περισσότερο θα έκανα ότι έκανα. Εγώ δεν είμαι οπαδός της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Καθόλου. Τα πολιτικά κόμματα τα θεωρώ καταστροφή της πατρίδας. Οι Έλληνες δεν διοικούνται με αυτές τις φαυλότητες. Τα κόμματα δεν έχουν άλλο σκοπό παρά πώς θα πάρει την καρέκλα ο ένας από τον άλλο. Τα άλλα δεν τους ενδιαφέρουνε. Κατάλαβες; Το Δημόσιο χρήμα. Εγώ να υποβάλλω χάρη; Καλύτερα να πεθάνω 151 φορές. Εγώ μένω στη φυλακή για μια τιμή. Εγώ τα σέβομαι τα γαλόνια μου»

«Είναι αδιανόητο εγώ ο οποίος ηγήθηκα μιας χούφτας ανδρών στην Κύπρο και έριξα τους Τούρκους στη θάλασσα, να ζητήσω χάρη από εσάς που υποστείλατε την Ελληνική Σημαία από τα Ίμια»

Το 1964, έχοντας τον βαθμό του ταγματάρχη, μεταβαίνει με ψεύτικο διαβατήριο στην Κύπρο. Υπό τις διαταγές του Στρατηγού Γρίβα, καταλαμβάνει το τουρκοκυπριακό προγεφύρωμα της Μασούρας (4-8 Αυγούστου 1964) κατά την διάρκεια των διακοινοτικών ταραχών και αρχίζει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των Τουρκοκυπρίων. Όταν ο Στρατηγός Γρίβας του ζητά από τον ασύρματο να τεθεί κάποιο όριο στην προέλαση αυτός εκνευρισμένος πυροβολεί τον ασύρματο και διατάζει γενική επίθεση με εφ΄όπλου λόγχη. Οι προαιώνιοι εχθροί συντρίβονται κάτω από την ιαχή «Αέρα»!

Το αιρετικό βιβλίο «Τυράννου Εγκώμιο» για τον Στρατηγό Νικόλαο Ντερτιλή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λόγχη»

Νίκος Καζαντζάκης

 

Το Δίκαιον της Ισχύος.

Ο κόσμος αναμένει τον ερχομό Ισχυρών Ανδρών, Μεγάλων Καταστροφέων. Καταστροφέων καθετί αχρείου. Αγγέλους Θανάτου!

(...) Η γενναιότητα περικλείει κάθε αρετή. Η ταπεινότητα είναι εγκληματική. Δεν πρέπει να επιτρέπεται ουδεμία νίκη σε αυτόν ο οποίος φοβάται να ρισκάρει τη ζωή του. (…) Επομένως, εάν θέλεις να κατακτήσεις Δόξα, Τιμή, Ισχύ, και Φήμη οφείλεις να είσαι πρακτικός, βλοσυρός, ψύχραιμος και ανηλεής. Πρέπει να οδεύεις προς την επιτυχία πατώντας επί των κεφαλών των εχθρών σου. Η ήττα τους είναι η δύναμή σου. Η πτώση τους, η εξύψωσή σου. Μόνον οι Ισχυροί μπορούν να είναι ελεύθεροι, και η Ισχύς δεν έχει καμία ηθική. 

(...) Δεν είναι προτιμότερο να εξαφανισθεί κανείς από το να γίνει σκλάβος; Το «Ελευθερία ή Θάνατος» ΔΕΝ είναι μια κενή νοήματος φράση. Όχι! Εμπεριέχει τρομακτική σημασία για εκείνους οι οποίοι μπορούν να την κατανοήσουν. Τι είναι ο θάνατος ώστε μπροστά του όλοι να δειλιάζουμε; Τι είναι η ζωή ώστε να πρέπει να της προσδίδουμε τόση πια αξία; Υπάρχουν πράγματα πολύ χειρότερα από τον θάνατο και μεταξύ αυτών είναι μια ζωή χωρίς Τιμή και Αξιοπρέπεια.

(...) Πώς μπορεί ένας σκλάβος να ανακτήσει την ελευθερία του; Μέσω της ήττας του κατακτητή του. Εάν δεν είναι αρκετά ισχυρός για να πραγματοποιήσει κάτι τέτοιο τότε οφείλει να υποταχθεί, να κόψει τον ίδιο του το λαιμό, ή να πεθάνει μαχόμενος.

(...) Ποια απόδειξη υπάρχει πως η «αδελφοσύνη μεταξύ ανθρώπων» είναι σύμφωνη με τη Φύση; Σε ποια αξιόπιστη βιολογική, ιστορική ή οποιαδήποτε άλλη ένδειξη βασίζεται; Πρόθεσή μου είναι να αποδείξω πως η διαμάχη, ο ανταγωνισμός, η αντιπαλότητα, και ο ολοκληρωτικός αφανισμός των αδύναμων δεν είναι απλώς κάτι το φυσικό, αλλά το απολύτως απαραίτητο. Έχει ποτέ δοκιμαστεί η «αδελφοσύνη» επί της γης; Πού, πότε και με ποια αποτελέσματα; Δεν είναι η αυτοεκτίμηση πιο ευγενής, μεγαλειώδης και αληθώς ηρωικότερη από την αυταπάρνηση;

Από το βιβλίο "Might is Right" του Ragnar Redbeard (Arthur Desmond), εκδ. Zem Books.

πηγή

Oswald Mosley

“Ήμασταν διχασμένοι και είμαστε κατακτημένοι. Αυτός είναι ο τραγικός  επιτάφιος δύο γενεών πολέμου.  Τα λόγια αυτά από μόνα τους θα έπρεπε να κοσμούν τον τάφο της νεολαίας της Ευρώπης. Αυτή ήταν η μοίρα της γενιάς μου το 1914, και αυτή ήταν η καταστροφή της νέας γενεάς νεαρών στρατιωτών το 1939. Η νεολαία της Ευρώπης έχυσε  αίμα συγγενικό και τα παγκόσμια τσακάλια πάχυναν. Όσοι πολέμησαν βρίσκονται στην θέση του κατακτημένου, ανεξαρτήτως χώρας.  Όσοι δεν πολέμησαν, αλλά απλώς  πλούτισαν, είναι οι μόνοι νικητές.”

πηγή

Dominique Venner, Προς μία θετική κριτική (1962)

“Η ανάγνωση κατασκοπικών διηγημάτων, οι μνήμες από την Αντίσταση και άλλες ειδικές υπηρεσίες, οι ιστορίες με συνωμότες, Γκωλλικούς και άλλους, καθιστούν  τους «εθνικόφρονες» δέσμιους  μίας ατμόσφαιρας επίμονων φαντασιώσεων.  Ένας γύρος μπρίτζ με έναν απόστρατο στρατηγό, με ένα μέλος του κοινοβουλίου ή με έναν έφεδρο λοχία   μετατρέπεται σε  μία σκοτεινή και ισχυρή συνωμοσία.  Εάν στρατολογήσουν το πολύ δέκα μαθητές Γυμνασίου, θεωρούν τους εαυτούς τους Μουσολίνι.  Εάν υπερηφανεύονται ότι διοικούν μία ομάδα πέντε χιλιάδων οργανωμένων ανδρών, σημαίνει ότι μετά βίας διαθέτουν ένα ετερόκλητο πλήθος μερικών εκατοντάδων. Εάν κατά τύχη λάβουν επιστολή από κάποιον  στρατιωτικό οργανισμό, επιδεικνύουν τον φάκελο με συνωμοτικό τρόπο, με αναστεναγμούς και σιωπηρούς  οιωνούς με υπαινιγμούς . Είναι υπέρμαχοι της ενότητος και μόνον πικρόχολες μομφές έχουν  εναντίον του σεκταρισμού των αγωνιστών, οι οποίοι αρνούνται  να τους πάρουν στα σοβαρά. Οι ίδιοι «εθνικόφρονες», σε μία περίοδο αυθεντικής μυστικότητας, συλλαμβάνονται βάσει καταλόγων με διευθύνσεις και με έγγραφα, και αρχίζουν να μιλάν αμέσως μόλις οι αστυνομικοί υψώσουν την φωνή τους.” 

πηγή

Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ προς τους Κούρδους

"Ο Αμερικανός δεν θα σας προστατεύσει.

Ο Αμερικανός δεν σας φέρει ούτε στην καρδιά του, ούτε στα σωθικά του. Θα σας βάλει στην τσέπη του σαν αντικείμενο ανταλλαγής. Αν δεν υπερασπιστείτε την χώρα σας θα γίνεται σκλάβοι του Οθωμανού. Μόνο η κυβέρνηση σας θα σας προστατεύσει και δεν θα σας υπερασπιστεί κανένας άλλος από τον Συριακό Αραβικό στρατό" 

Guillaume Faye

[Η κοινοβουλευτική Δεξιά] ουδέποτε κατάφερε να αποδεχθεί το γεγονός ότι η πολιτική είναι μία μάχη, κατά την οποίαν είναι τόσο ουσιώδες, όσο και αναπόφευκτο το να δυσαρεστήσεις ένα μέρος των ψηφοφόρων, να αντιμετωπίσεις συμφέροντα και να υποστείς την ηθική επίπληξη της Αριστεράς. Οι κυβερνήσεις  της Δεξιάς υπήρξαν ανέκαθεν μαλακές. Φοβούνται την αντιπαράθεση και δεν τολμούν να εφαρμόσουν τις ιδέες και τα προγράμματα, βάσει των οποίων ήλθαν στην εξουσία, διότι νοιώθουν ότι δεν διαθέτουν την νομιμοποίηση, για να κάνουν κάτι τέτοιο. Μία κυβέρνηση της Δεξιάς θα απέφευγε να δυσαρεστήσει όσους ψήφισαν εναντίον της παρά να ικανοποιήσει τους δικούς της ψηφοφόρους. Η απόκτηση της προτιμήσεως της Αριστεράς αποτελεί την ευχαρίστηση της Δεξιάς.

Guillaume Faye 

πηγή

Dominique Venner

“Ο επαναστάτης εξεγείρεται ενάντια σε οτιδήποτε θεωρεί παράνομο, απατηλό ή ιερόσυλο.  Ο επαναστάτης είναι ο ίδιος ο νόμος του. Αυτό είναι  που τον ξεχωρίζει. Το δεύτερο διακριτό του στοιχείο είναι  η βούλησή του να εμπλακεί σε αγώνα, ακόμα και όταν δεν υπάρχει ελπίδα επιτυχίας. Εάν αντιμάχεται μία εξουσία, είναι επειδή απορρίπτει την νομιμότητα της, καθόσον  θέλγεται από μία άλλη νομιμότητα, αυτήν της ψυχής ή του πνεύματος.”

πηγή

Gregor Strasser (31.05.1892 - 30.06.1934)

“Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται εναντίον μίας οικονομικής τάξεως, η οποία σκέφτεται μόνον με τους όρους του χρήματος, του κέρδους και των μερισμάτων και η οποία έχει ξεχάσει να σκέφτεται την εργασία και την επιτυχία. Ενδιαφέρουσα και  πολύτιμη σε αυτήν την ανάπτυξη είναι η μεγάλη αντικαπιταλιστική επιθυμία, όπως εγώ θα την ονόμαζα, η οποία διατρέχει τον λαό μας και η οποία σήμερα έχει κατακτήσει το 25% του λαού μας, συνειδητά ή όχι. Είναι η διαμαρτυρία του λαού εναντίον της εκφυλισμένης οικονομίας και απαιτεί από το Κράτος, ότι , προκειμένου να εξασφαλίσει το δικαίωμά του στην ζωή, αποστασιοποιείται από τους δαίμονες του χρυσού, της παγκόσμιας οικονομίας και του υλισμού, από τις στατιστικές των εξαγωγών και την έκπτωση της Reichsbank, και να ανακτήσει έναν έντιμο βιοπορισμό από την έντιμη εργασία που κάνει”

Gregor Strasser

πηγή

Ernst Jünger

Λύκοι κρύβονται στο γκρίζο κοπάδι - χαρακτήρες, δηλαδή, που γνωρίζουν τι είναι ελευθερία. Οι λύκοι αυτοί, επίσης, δεν είναι μόνον δυνατοί για τον εαυτό τους. Υπάρχει και ο κίνδυνος ένα όμορφο πρωί να μεταδώσουν τα χαρακτηριστικά τους στις μάζες, ώστε το κοπάδι να μεταμορφωθεί σε αγέλη. Αυτός είναι ο εφιάλτης του αφέντη.

Ernst Junger, Der Waldgang

πηγή

Pierre Drieu La Rochelle: «Για μένα ο Φασισμός ήταν σοσιαλισμός»

“Ένας λαός που δεν έχει παρά μόνο την αίσθηση της καλοπέρασης, δεν προετοιμάζεται για τίποτα από αυτό που είναι η ζωή, η αληθινή ζωή. Δεν ήταν οι δάσκαλοι ούτε οι καθηγητές μας, οι οποίοι μπορούσαν να μας μάθουν τι είναι η ζωή. Μας μιλούσαν για την πρόοδο, για την αιώνια ειρήνη, για την καλοπέραση όλης της ανθρωπότητας. Αλλά, η ζωή σε αυτό τον πλανήτη, δεν είναι αυτή: είναι οι σεισμοί, τα παλιρροϊκά κύματα, οι κυκλώνες, οι καταιγίδες, οι πυρκαγιές, οι επιδημίες, οι κοινωνικές – οικογενειακές δυσκολίες κ.λπ. Η ζωή δεν μπορεί να είναι ήρεμη και άνετη από τη γέννηση ενός ανθρώπου μέχρι το θάνατο- διαφορετικά θα έμοιαζε με θάνατο (Drieu,» Τα Αδέσποτα σκυλιά «1944).

«Η Ευρώπη δεν μπορεί να ζει χωρίς τις πατρίδες και, βεβαίως θα πέθαινε εάν σκοτώνοντας τες κατέστρεφε τα δικά της όργανα, αλλά και οι πατρίδες δεν μπορούν πια να ζουν χωρίς την Ευρώπη. Είναι γεννημένες από την Ευρώπη, πρέπει να επιστρέψουν στην Ευρώπη. Την έχουν καταστρέψει κατά καιρούς από την θαυμάσια ανάπτυξη τους, όπως τα παιδιά που έχουν χειραφετηθεί σκληρά από τη μητέρα τους για να εκμεταλλευθούν το μερίδιο του πεπρωμένου τους, αλλά σήμερα πρέπει να καταφύγουμε και να αναζωογονηθούμε από αυτή… Τελειώνει η ανοιξιάτικη εποχή των πόλεων και των πατρίδων, των πριγκιπάτων και των βασιλείων: Και επιστρέφει η θερινή εποχή των αυτοκρατοριών. Μετά την Αθήνα, είναι η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου ή του Καίσαρα.» (Drieu, «Ο Γάλλος της Ευρώπης», άρθρο γραμμένο το 1941)

«Δεν είμαι ένας γνήσιος πατριώτης, ένας σκυθρωπός εθνικιστής. Δεν είμαι παρά ένας Γάλλος, ένας Ευρωπαίος. Εξέτασα από τη μια και από την άλλη όλες τις πιθανές λύσεις για να έρθω στην Ευρώπη: Ήμουν πάντα ενάντια στην εχθρότητα τη γαλλογερμανική καθώς είναι ένα από τα βασικά εμπόδια στην Ευρώπη. Μιλούσα πάντα ελεύθερα και σκληρά στους Γερμανούς. Τους εξηγούσα ότι δεν καταλάβαιναν τίποτα για την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική επανάσταση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει και να αλλάξει τις επιθέσεις τους και τις κατακτήσεις τους. Ήθελα, υπό την κατοχή και υπό την πίεση του πολέμου και των αναγκών του, ο λαός της Γαλλίας, να επιβεβαιώσει τη δυναμικότητα του και την προσωπικότητα του από μια άμεση σοσιαλιστική επανάσταση. Για μένα, ο φασισμός, ήταν ο σοσιαλισμός, η μόνη πιθανότητα του ρεφορμιστικού σοσιαλισμού (…). Ήθελα η συνεργασία να ήταν μια αντίσταση, αλλά μια κοινωνική αντίσταση.» (Εφημερίδα, 1945)

πηγή

Ιωάννης Συκουτρής

"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει"

Σαρλ Μωρράς: Τι είναι το κοινοβούλιο; (Charles-Marie-Photius Maurras, ιδρυτής της Action Francaise)

Τι είναι το κοινοβούλιο; Είναι άραγε μια συνένωση αρετών και ταλάντων, μεγάλων αυταπαρνήσεων, υψηλών διανοιών, μια εκλεκτή συνάθροιση των καλλιτέρων ανθρώπων ενός έθνους; Εάν κοιτάξω τα δείγματα των βουλευτών τα οποία ενόχλησαν, διέφθειραν και απογοήτευσαν τον τόπο, είναι ένα υπόλειμμα μηδαμινών ανδρών και εγωιστών, όπου διακρίνονται μερικοί τεχνίτες του λόγου και μερικές βλαβερές επιδεξιότητες, οι οδηγοί του ποιμνίου και οι κύριοι του κόσμου όλου. Κατά τις ημέρες της θύελλας και της καταστροφής, όταν η πατρίδα κινδυνεύει στις βάσεις της, ο εγωισμός όλων τούτων των μετριοτήτων φέρνει ταχέως την καταστροφή. Το ένστικτο το οποίο τους κυριεύει είναι πρώτον ο φόβος και κατόπιν το συμφέρον.
πηγή

- Το Δόγμα του Φασισμού

"Ο Φασισμός δεν πιστεύει στην πιθανότητα της "ευτυχίας" στην γη. Απορρίπτει την θεολογική θεωρία που λέει πως σε έναν μελλοντικό χρόνο, η ανθρώπινη οικογένεια θα βρει ένα τελικό καταφύγιο για όλες τις δυσκολίες της. Η άποψη αυτή έρχεται σε αντίθεση με την εμπειρία που μας διδάσκει πως η ανθρώπινη ζωή είναι διαρκώς ρευστή και διαρκώς εξελίσσεται."

- Το Δόγμα του Φασισμού

Corneliu Zelea Codreanu

"Φασισμός σημαίνει πρώτα απ’ όλα να αμύνεσαι του έθνους σου εναντίον των κινδύνων που το απειλούν. Σημαίνει την καταστροφή αυτών των κινδύνων και το άνοιγμα ενός ελεύθερου δρόμου προς την ζωή και την δόξα του έθνους σου"

Ο Δημήτριος Βεζανής για τον Φασισμό

«Ο Φασισμός αποτελεί κυρίως μία πνευματική κίνησις, μία επανάστασις ψυχών κατά της υφισταμένης τάξεως των πραγμάτων. Ο Φασισμός δεν προτιμά την δουλείαν από την ελευθερίαν. Αλλά βλέπων τον άμεσον, τον μέγα κίνδυνον όστις απειλεί όχι μόνον το παρόν αλλά και το μέλλον της φυλής θέλει να τη σώση πάση δυνάμει, έστω και με θυσίαν των μεγαλυτέρων ανθρωπίνων αγαθών. 

Η διαφορά λοιπόν μεταξύ αντιδημοκρατών και δημοκρατών δεν είναι ότι οι πρώτοι τάσσονται υπέρ της δουλείας και οι δεύτεροι υπέρ της ελευθερίας. Αλλ' ότι οι πρώτοι βλέπουν τον κίνδυνον ενώ οι δεύτεροι δεν θέλουν να ιδούν αυτόν»

Δημήτριος Βεζανής

Ernst Jünger

Ο αναρχικός είναι ο συνεταίρος του μοναρχικού, τον οποίον ονειρεύεται να καταστρέψει. Κτυπώντας το άτομο, εγκαθιδρύει την τάξη της διαδοχής. Η κατάληξη «-ισμός» έχει περιοριστικό νόημα: δίνει έμφαση στην βούληση εις βάρος της ουσίας. [...]

Ο θετικός ομόλογος του αναρχικού είναι ο άναρχος. Ο τελευταίος δεν αποτελεί τον συνεργάτη του μοναρχικού, αλλά τον αντίποδά του, τον άνθρωπο , την δύναμη του οποίου δεν μπορεί να κατανοήσει, μολονότι είναι πολύ επικίνδυνος. Δεν είναι ο αντίπαλος του μοναρχικού, αλλά ο ομόλογός του.

Ο μοναρχικός επιθυμεί να εξουσιάζει ένα πλήθος ανθρώπων, ακόμα και όλους τους ανθρώπους. Ο άναρχος θέλει να εξουσιάζει τον εαυτό του και μόνον. Αυτό του προσδίδει μία αντικειμενική, έως και σκεπτικιστική στάση έναντι της εξουσίας, τις μορφές της οποίας επιτρέπει να περνούν από μπροστά του - σαφώς ακαθόριστα, όχι, όμως, χωρίς φιλικά συναισθήματα , χωρίς ιστορικό πάθος.

Ernst Jünger, Eumeswil